دیگری را بر خود مقدم دار

رمضان ماه تمرين نيكي كردن به يكديگر، پرهيز از تهمت زدن، پرهيز از دروغ گفتن، پرهيز از سخن ناروا به زبان آوردن، پرهيز از دل شكستن و در يك كلمه تزكيه نفس است و اين مهم بايد بيش از پيش مد نظر روزه داران قرار بگيرد.

ماه رمضان صرف تحمل گرسنگي و تشنگي نيست، فرصتي است تا انسان به دورن خود رجوع كند و بار ديگر انجام كارهاي نيك و پرهيز از انجام كارهاي ناپسند را به خود يادآوري كند.
رمضان ماه انسان سازي است و انسان روزه دار تمرين مي كند همان گونه كه در بر نيازهاي مادي مانند وابستگي به آب و غذا غلبه مي كند در برابر نيازهاي غيرمادي مانند هوا و هوس پا مي گذارد.
رمضان ماه ميهماني خداوند بخشنده و مهربان است و ما نيز به عنوان يك مسلمان و شيعه در اين ماه بايد بر تقويت خصلت بخشندگي و مهرباني در خود تلاش كنيم.

ماه مبارك رمضان فرصتي براي توجه به خصلت هاي پسنديده اخلاقي است، فرصتي براي انساني كامل شدن و مومني كه دل در گرو محبت خدا مي بندد و از هر وابستگي دل مي برد.
رمضان يادآور دليري ها و رشادت هاي مولاي متقيان امام علي(ع) است، امامي كه همواره به فكر يتيمان و مسكينان بود و در تاريكي شب به كمك نيازمندان مي شتافت و اين ويژگي بايد در ماه رمضان در جامعه تقويت شود و همه به فكر هم نوعان خود باشيم و در اين بين نبايد از كمك به هم وطنان‌مان كه در روزهاي ابتداي سال به دليل وقوع سيل خانه هايشان ويران شد غافل شويم.

آري فلسفه ماه مبارك رمضان بيش از تحمل گرسنگي و تشنگي است رمضان ماه نزول قرآن است، قرآني كه آيه آيه آن درس زندگي مي آموزد اما افسوس كه آن چنان شايسته است از اين كتاب آسماني درس نمي گيريم.
خداوند در قرآن راه درست زندگي كردن، درست بندگي كردن را قدم به قدم به ما مي آموزد خداوند در قرآن مي فرمايد «بنده ام يك قدم به سويم بيا، من هزار قدم به سوي تو مي آيم» اما همه ما اين جملات را بارها و بارها شنيده ايم ولي چقدر به آن عمل كرده ايم بايد به درون خود بازگرديم و با خود رو راست باشيم.
رمضان در لغت از رمضاء به معناي شدت حرارت گرفته شده و به معناي سوزاندن است و چون در اين ماه گناهان انسان بخشيده مي شود، به اين ماه مبارك رمضان گفته مي شود و در روايتي آمده است: هر كس همه اين ماه را روزه بگيرد بر خدا واجب است كه همه گناهانش را ببخشد و بقيه عمرش را تضمين كند و او را از تشنگي و عطش دردناك روز قيامت امان دهد.
روزه داري با تقويت كارهاي خداپسندانه در وجود انسان، زمينه آرامش و سلامتي روح و روان را فراهم مي كند و همچنين با استراحت دادن به بدن موحب تندرستي جسم مي شود.